Vorige maand las ik het gehypte boek ‘de Graces’ van Laure Eve. Ik had me er heel wat bij voorgesteld. De flaptekst klonk veelbelovend. Was dat ook zo?
Dit boek heb ik gratis ontvangen van Van Goor in ruil voor een eerlijke recensie. Dit heeft geen invloed op mijn mening over de inhoud van het boek.
De Graces (The Graces, #1) by Laure Eve
Gepubliceerd door Van Goor op 5 September 2016
Genres: Young Adult, Fantasy
Pagina's: 272
Uitgever: Van Goor
Bol.com |
Goodreads
Wanneer River Page met haar moeder naar een klein dorpje verhuist, valt ze als een blok voor de knappe en ongrijpbare zeventienjarige Fenrin Grace.
Het gerucht gaat dat de Graces – Fenrin, zijn tweelingzus Thalia en hun jongere zusje Summer – heksen zijn, en River gelooft dat maar al te graag. Ze wil niets liever dan in hun nabijheid zijn en hun geheimen ontdekken. Zorgvuldig plant ze elke stap die nodig is om haar doel te bereiken. De Graces zijn erg op zichzelf, maar River raakt bevriend met Summer en zo wordt ze kind aan huis. Ze komt steeds dichter bij de waarheid over de familie en vooral dichter bij Fenrin. Maar River heeft ook haar eigen geheimen. Wanneer Fenrin eindelijk binnen handbereik lijkt te zijn, gebeurt er iets waardoor alles voorgoed verandert.Beklemmend en mysterieus: De Graces laat je niet meer los!
De Graces
Toen ik gevraagd werd om dit boek te lezen was ik direct enthousiast. Ik had er namelijk zoveel goede dingen over gehoord en gelezen. En een beetje fantasie en magie, dat bevalt mij wel. Vol verwachting begon ik met lezen. Omdat ik dit boek tijdens een drukke periode las, heb ik het na de eerste hoofdstukken een tijdje laten liggen. Ik zat er dus niet direct in. Zou dat een voorteken zijn geweest?
De cover
Op de knalrode cover zie je een pentagram en drie handen die een toverstaf vasthouden. Deze afbeelding laat mij denken dat het boek over hekserij zal gaan. Toch vond ik dat er niet echt iets magisch in dit boek gebeurde. Daarnaast komt er sowieso geen toverstaf voor in dit verhaal. De cover past dus totaal niet bij het verhaal.
De schrijfstijl
Je leest het verhaal vanuit de ik-vorm. Het hoofdpersonage River vertelt over haar verlangens en haar obsessie: The Graces! Ondanks dat het verhaal niet enorm spannend is, leest het lekker snel weg. Het is duidelijk geschreven en je hoeft niet drie keer na te denken over wat er staat. Laure Eve heeft in ieder geval goed gesnopen dat dit een Young Adult boek is en dat je geen moeilijke woorden dient te gebruiken.
De personages
De personages hebben te weinig diepgang. De obsessie van River wordt zelfs een klein beetje irritant. Wie is ze zelf? En waarom is ze zo verlegen en heeft ze geen vrienden? Die gegevens hebben we gedurende het verhaal totaal niet, dus waar komt die obsessie vandaan? Pas aan het einde van het verhaal wordt duidelijk gemaakt wie River is en wat er precies aan de hand is. Aan de ene kant logisch, want anders zou het het plot verpesten.
Dan hebben we de Graces. Ze worden door iedereen in het dorp uitgemaakt voor heksen, maar daar trekken ze zich zelf weinig van aan. Ze doen wel mysterieus, maar de magie is ver te zoeken. Alles in het verhaal wijst erop dat ze toch meer weten dan ze uiteindelijk loslaten. Het roept bij mij in ieder geval nog veel vragen op.
Niet spannend genoeg
Al met al komt het er op neer dat ik er meer van verwacht had. Ik vind het erg jammer, want ik had me verheugd op een goed verhaal. Ondanks dat, las het wel lekker weg en kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om het verhaal niet af te lezen. Het einde daarentegen was voor mij wel een verrassing. Ik zag het niet aankomen. Althans, niet heel vroeg in het verhaal. Vlak voor de twist, werd me wel het een en ander duidelijk. Vooral op het moment dat Niral, een meisje van school, ernstig ziek werd. Toen had ik wel het een en ander in de gaten… Ondanks dat ik er meer van verwachtte, geef ik het boek 3 sterren. Dit voor de enorm vlotte schrijfstijl en de plottwist, die het ineens interessant maakt om een deel twee te lezen. Hopelijk dan wel met wat meer spanning!
Heb jij de Graces al gelezen?
Liefs,
Simone